Cukrzyca

Będąc na zajęciach w szpitalu, zauważyłam że u sporej części pacjentów chorobą towarzyszącą jest Cukrzyca. Najczęściej są to osoby starsze (najczęściej ich widzę), które "chorują" na Cukrzycę typu II. 
Słowo "chorują" ujęłam w cudzysłowie, ponieważ spotkałam się z częstym niedbalstwem z ich strony. Przyjmują leki, bądź też zastrzyki insuliny, ale nie zmieniają trybu życia. Musimy pamiętać, że leki przy tym schorzeniu nie uleczą nas. Należy zmienić swój stosunek do aktywności fizycznej, diety. Te rzeczy może nie uzdrowią nas, ale pozwolą łatwiej podołać przy tym zaburzeniu trzustki.

Więc...

Cukrzyca to choroba metaboliczna, którą cechuje się podwyższonym cukrem (glukozą) we krwi (hiperglikemia).

Mamy 3 typy cukrzycy. Najczęściej diagnozujemy typ II i typ I. 

CUKRZYCA TYPU I jest insulinozależna. Według stereotypów choruje się na nią od dziecka. Przyczyną jest autoimmunologiczny (nieprawidłowe działanie komórek odpornościowych) proces chorobowy, który niszczy w trzustce komórki produkujące insulinę. Leczona najczęściej jest przez wlew całodobowy insuliny poprzez pompę insulinową.

CUKRZYCA TYPU II tak zwana insulonooporna, 90% diabetyków choruje na ten typ. Nasz organizm wytwarza zbyt małą ilość insuliny, lub działającą nieprawidłowo. Zachorowalność na ten rodzaj cukrzycy sprzyja wiele skłonności (tryb życia, dieta, geny, wiek). Leczona jest tabletkami, insuliną wstrzykiwaną przez pen, ważnym czynnikiem jest zmiana trybu życia i diety.

Trzecim ważnym typem jest CUKRZYCA CIĄŻOWA. Rozpoznaje się ją podczas ciąży zdrowej kobiety. Źle "zadbana" choroba może stanowić zagrożenie dla płodu. Najczęściej leczy się ją dietą, jeżeli to nie pomaga. Ciężarna przyjmuje tabletki. Istnieje większe prawdopodobieństwo, że w przyszłości kobieta może zachorować na cukrzycę typu II.

Najczęstsze objawy:

• wielomocz;
• wzmożone pragnienie, łaknienie;
• spadek masy ciała;
• senność;
• osłabienie;
• trudno gojące się rany.

Objawy pojawiają się przy bardzo wysokich stężeniach glukozy we krwi, dlatego też choroba może rozwijać się powoli.

Cukrzycę stwierdzamy poprzez badania laboratoryjne, a nie przez glukometr znajomego! 

Istnieją grupy ryzyka:

• osoby z nadwagą i otyłością (BMI >/ 25);
• osoby obciążone genetyczne;
• osoby z nadciśnieniem tętniczym;
• osoby z podwyższonym poziomem cholesterolu we krwi;
• kobiety rodzące dzieci o wadze > 4 kg;
• kobiety z Zespołem policystycznych jajników;
• kobiety, które chorowały na cukrzycę w czasie ciąży;
• wiek > 45 lat.

Do leczenia cukrzycy zaliczamy: 

• zmianę stylu życia - wprowadzenie diety dla cukrzyków, która nie różni się od zasad prawidłowego żywienia (najczęściej wprowadzenie produktów o niskim indeksie glikemicznyn), w przypadkach ludzi otyłych, bądź z nadwagą zalecamy zrzucenie wagi. Wysiłek fizyczny przy cukrzycy jest ważny, ale należy go skonsultować ze specjalistą i być pod jego okiem.
• leczenie farmakologiczne - to ustala lekarz. Istnieją możliwości leczenia się poprzez łykanie tabletek, podawaniem insuliny przez wstrzyknięcie.

Powikłania cukrzycy - źle dbana (musimy tak to nazwać, jest to choroba przewlekła, z którą umieramy) cukrzyca może nam przysporzyć kłopotów. Powodem powikłań może być zbyt długie utrzymanie stanu hiperglikemii, bądź też nagłe niedocukrzenie.

Nagłe powikłania:

• Hipoglikemia - zwykle pojawia się po przyjęciu złej dawki leku, pominięciu posiłku,po zbyt dużym wysiłku fizycznym. Objawia się niepokojem, pobudzeniem, potem, dreszczami i głodem. Może dojść do utraty świadomości, omdlenia. Diabetycy często rozpoznają pierwsze sygnały hipoglikemii, zapobiegają jej wypiciem napoju słodkiego, lub zjedzeniem cukierka/batona.
• Kwasica ketonowa - bezpośrednio zagraża życiu choremu. Brak insuliny powoduje rozpad tłuszczy w organizmie i powstanie ciał ketonowych, które przedostają się do krwi i moczu. Objawy to odwodnienie, głęboki i szybki oddech o zapachu zmywacza do paznokci,ból brzucha i senność.
• Kwasica hiperosmotyczna - występuje rzadko, najczęściej u osób starszych, chorych na typ II. Wysoki poziom glukozy powoduje odwodnienie komórek, a za tym utratę wody i glukozy w moczu. Może dojść ekstremalnego odwodnienia i braku równowagi elektrolitów, jeżeli płyny nie są uzupełniane.

Powikłania przewlekłe - występują najczęściej przez utrzymywanie wysokiego poziomu glukozy we krwi.

• Uszkodzenie siatkówki oka - chory powinien wykonywać 1 w roku badania dna oka.
• Uszkodzenie nerek - może prowadzić do niewydolności nerek. Najczęściej w pierwszym stadium pojawia się nadciśnienie tętnicze, następnie występuje stopniowy wzrost stężeń mocznika i kreatyniny we krwi. W najbardziej zaawansowanych stadiach nefropatii konieczne jest przeprowadzanie dializ. Istnieje także możliwość przeszczepienia nerki.
• Uszkodzenie nerwów - objawy mogą być różne i zależne jakie nerwy zostały uszkodzone, najczęściej występuje porażenie nerwów obwodowych, którą charakterystycznym uczuciem jest pieczenie i palenie stóp i dłoni. U chorych z tym powikłaniem najczęściej dochodzi do powstania stopy cukrzycowej.
• Choroba niedokrwienna serca.
• Choroba niedokrwienna kończyn dolnych.
• Zespół stopy cukrzycowej - zmiany infekcyjne, owrzodzenia tkanek głębokich w kończynach dolnych. Ryzyko wystąpienia stopy cukrzycowej powoduje: źle leczona choroba, źle dopasowane obuwie u chorego; palenie papierosów; niegojące się rany na stopie; nieprawidłowa higiena paznokci i stop.

Umiejscowienie trzustki w organizmie.

Symbol cukrzycy

Przykładowy zestaw glukometru - aparatu do mierzenia stężenia glukozy we krwi.

Pen do wstrzyknięć insuliny.

Pompa insulinowa.